Нарадзіўся 10 (22) студзеня 1890 года ў вёсцы Дзедзіна ў небагатай сялянскай сям’і. Першапачатковую адукацыю атрымаў у Мілашоўскім народным вучылішчы. Пазней працягнуў вучобу ў Ковенскай гімназіі, якую скончыў у 1909 г. Менавіта тут ён шчыра зацікавіўся народнай творчасцю, культурай, гісторыяй Бацькаўшчыны і пачаў пісаць першыя апавяданні. 25 студзеня 1907 года ў газеце “Наша Ніва” было надрукавана яго апавяданне “Слёзы”.
Дэбют адбыўся, аднак ён не ўскружыў галаву маладому хлопцу, не перашкодзіў яму пачуць у сваім сэрцы ціхі, але настойлівы голас нябёсаў, які клікаў яго. У тыя дні ён напісаў: «Маё юначае сэрца вагаецца — як быць? Пан кліча мяне. Пан хоча, каб я сваё жыццё прысвяціў Яму. Як быць? Пэўна, выбар адзін — адказаць згодай». У 1909 годзе юнак паступіў у Віленскую духоўную семінарыю, дзе праявіў сябе здольным вучнем, добрым клерыкам. Яго накіравалі на далейшую вучобу ў Рым, дзе ён вучыўся з 1911 па 1913 год. Там Ільдэфонс Бобіч атрымаў блаславенне Папы Рымскага Пія Х для ўсяго беларускага народа, а таксама для выдання беларускай каталіцкай газеты «Беларус» («Biełarus»), якая выходзіла ў Вільні з 1913 па 1915 г.
