Адкрыць сэрца Пану

Парафіяльныя аб'явы Літургічны каляндар Катэхеза Кантакты Відэаматэрыялы

Адкрыць сэрца Пану

30 лістапада ў Касцёле распачынаецца Адвэнт — час радаснага чакання на прыйсце Божага Сына. Гэта час духоўнай падрыхтоўкі, чакання і надзеі. Менавіта гэты перыяд распачынае ў Касцёле новы літургічны год.

Слова Адвэнт паходзіць ад лацінскага adventus — "прыйсце". Адвэнт доўжыцца чатыры нядзелі, якія папярэднічаюць Божаму Нараджэнню, і дзеліцца на дзве часткі: першая — да 16 снежня — гэта час радаснага чакання паўторнага прыйсця Езуса на сканчэнне свету; другая — з 17 па 24 снежня — звязана непасрэдна з падрыхтоўкай да ўрачыстасці Нараджэння Пана. Галоўная мэта Адвэнту — прыгатаваць нас да прыйсця Хрыста. Таму Касцёл называе гэты час “радасным чаканнем”, а не посным перыядам пакуты.

Як жа годна перажыць Адвэнт, каб наша сэрца было адкрытым на прыйсце Божага Сына? Разуменне рэальнага сэнсу і ролі Адвэнту абумоўлівае адпаведныя практыкі. Бо калі Адвэнт — гэта не тэорыя, не фальклор, не сентыментальны пабожны звычай, то яго варта ўспрымаць як заклік Касцёла, каб адумацца, выправіцца, перамяніцца да лепшага. Але як гэта зрабіць? Вось некалькі парад, якія дапамогуць не змарнаваць час у перадсвяточнай мітусні, а дапамогуць наблізіцца да Пана Бога.

Зрабіць пастанову

Каб праца над сабой прынесла канкрэтны плён — патрэбна дакладна акрэсленая задача: не стаць увогуле лепшым, але змяніць на лепшае штосьці канкрэтнае ў сваім жыцці. Варта паразважаць над сваімі адносінамі з Богам (можа, недастаткова малюся, не чытаў ніколі Біблію, не цікаўлюся духоўнай літаратурай) і адносінамі з іншымі (з бацькамі, дзецьмі, калегамі, выпадковымі людзьмі на вуліцы ці краме). Пастановы могуць быць рознымі, яны залежаць ад асабістых рэлігійных практык.

Галоўнае, каб мець глыбокае ўсведамленне, што такімі паводзінамі я хачу ахвяраваць сваю працу, барацьбу са схільнасцю да граху, дзеля, напрыклад, навяртання блізкага чалавека, або для дапамогі таму, хто сам сабе з падобнай залежнасцю не дае рады. Сэнс пастановы не ў тым, каб адказацца ад нейкіх рэчаў, а каб перажыць час Адвэнту як канкрэтны выклік для сябе і дзеля карысці іншага.

Удзельнічаць у раратах

Гэта не толькі добрая пастанова, але і магчымасць вялікай працы над сабой і адчуванне сапраўднай атмасферы чакання Збаўцы. Ранішнія раратнія Імшы — гэта прыгожая даўняя традыцыя Касцёла, якая праз шматлікія сімвалы дапамагае адчуць прыгажосць літургіі і атрымаць асалоду ад прадпрымання канкрэтных высілкаў. У нашай святыні раратнія святыя Імшы будуць цэлебравацца ў панядзелак, сераду і пятніцу а 7-ай гадзіне.

Чытаць Святое Пісанне

Не, гэта не зноў пра пастановы. Гэта пра тое, што немагчыма быць хрысціянінам, не ведаючы Божых законаў, Божага Слова, не разважаючы над ім. Адвэнт — гэта добры час узяць Біблію ў рукі і пазнаёміцца ў ёй з Тым, нараджэння каго мы чакаем.

Добра падрыхтавацца да споведзі

Споведзь — гэта не толькі важная частка працы над сабой, але перш за ўсё сакрамант: значыць момант, калі Бог хоча адарыць нас асаблівай ласкай і дарамі. Нельга зневажаць сакрамант пакаяння і паяднання, прыступаючы да яго без належнай падрыхтоўкі.

Да сакраманту пакаяння можна прыступіць у любы дзень перад святой Імшой, а 23 снежня адбудзецца дзень споведзі, калі будзе магчымасць паспавядацца і паслухаць душпастырскую навуку.

Увесці сямейную традыцыю

Адвэнт і надыходзячае свята Божага Нараджэння напоўнены прыгожымі сімваламі: адвэнтавы вянок, раратнія ліхтарыкі, адвэнтавы каляндар, аплатак, стаенка, калядкі, вігілійная вячэра. Усе яны дапамогуць вашай сям’і разам добра падрыхтавацца да свята (нават самым малодшым яе членам) і перажыць яго ў Божай радасці.

Адвэнтавы вянок можа дапамагчы нарэшце сабраць усю сям’ю разам на вячэрнюю малітву, а адвэнтавы каляндар ‒ заахвоціць да супольнага чытання Бібліі, развучвання калядак, супольнай працы або адпачынку. Усе гэтыя традыцыі павінны ствараць атмасферу не мітусні, а супакою, любові і паразумення ў вашай сям’і.

Адважыцца на «подзвіг»

І ў рэшце рэшт: Адвэнт ‒ добрая магчымасць для католіка выйсці з «зоны камфорту» і пачаць дзейнічаць. Пераадолець сябе, каб стаць добрым для бліжняга і падобным да Хрыста: не баяцца казаць пра сваю веру ў працоўным калектыве, накарміць галоднага (чалавека, а не толькі кацяня), з любоўю паглядзець на псіхічна хворых людзей, зрабіць падарунак для дзяцей-сірот або інвалідаў, скласці ахвяраванне на касцёл або парафіяльны «Caritas».

Радасць Адвэнту — гэта не проста весялосць з падрыхтоўкі да святаў, а перадусім радасць вызвалення, чування, гатоўнасці да рэальнага і чаканага другога прыйсця любімага і любячага Збавіцеля.

Паводле матэрыялаў каталіцкіх сайтаў