Гамілію прамовіў ксёндз Генадзь Лаўніковіч, які звярнуўся да прысутных з пытаннем: "Ці возьмуць нас у неба?" Хтосцьці сказаў: "Так", але многія не далі дакладнага адказу, як заўважыў святар — "устрымаліся". "Пазіцыя ўстрымання, да якой мы прызвычаіліся яшчэ з мінулых часоў, паралізуе нашыя адносіны з Богам і бліжнім, адносіны з самім сабой, паралізуе ўсё нашае жыццё" — заўважыў прамоўца.
Сярод нас ёсць шмат людзей, якія патрабуюць дапамогі, добрага слова, шчырай усмешкі. Жыццё чалавека вельмі кароткае і крохкае. Наша хрысціянскае жыццё належыць не толькі нам, але і будучым пакаленням, таму мы не павінны марнаваць яго. Прыкладам сапраўднага хрысціянскага жыцця і ахвярнай любові для нас служыць святы Рох. Кіруючыся евангельскай парадай: «Калі хочаш быць дасканалым, ідзі, прадай усё, што маеш, і раздай бедным, і будзеш мець скарб у небе» (гл. Мц 19, 21), ён раздаў усю сваю маёмасць бедным і з кіем у руках пілігрымам пайшоў у Рым. Аднак не дайшоў да Вечнага горада, бо ў дарозе яго напаткала эпідэмія чумы. Святы не змог абыякава прайсці каля патрабуючых і пачаў апекавацца хворымі. Праз некаторы час Рох сам захварэў на чуму і знясілены ляжаў у пячоры за горадам, а нейкі сабака прыносіў яму штодзённа ежу і такім чынам выратаваў яму жыццё, якое скончылася трагічна. Яго нявінна асудзілі і кінулі ў турму, дзе праз пяць гадоў святы памёр, аднак ён ніколі не наракаў на сваё жыццё і цярпліва зносіў усе выпрабаванні.