На сённяшні дзень у вёсцы Падзявы ўсяго толькі 4 двары ды 7 жыхароў, аднак на вясковую ўрачыстасць сабралася 35 чалавек. Сёлета, у сувязі з пандэміяй і закрытасцю межаў (шмат хто выехаў у свой час у Латвію), не так многа ў параўнанні з мінулымі гадамі. Раней збіралася каля сотні. На магілы бацькоў прыязджаюць цэлымі сем'ямі: дзеці, унукі, праўнукі. Часам да 20 чалавек з адной сям'і.
Традыцыя жыхароў вёскі Падзявы вартая пашаны і пераймання для іншых. Душам, якія адышлі з гэтага свету не мае значэння як выглядаюць іх магілы, наколькі шыкоўныя помнікі і г.д., для іх найбольш патрэбна наша шчырая малітва. Гэта не значыць, што трэба занядбоўваць магілы нашых блізкіх. Не. Аднак мы павінны клапаціцца не столькі аб месцы пахавання, колькі аб супакоі душаў нашых памерлых. А яны патрабуюць нашай малітвы. Штодзённай, прыватнай або супольнай... Але найбольшую моц для ратавання душаў, якія церпяць у чыстцы, мае святая Імша. Выхадцы з вёскі Падзявы гэта добра разумеюць. Ды не толькі яны. У вёсцы Латышкі ёсць такая ж традыцыя, толькі збіраюцца яны на святую Імшу ў апошнюю суботу ліпеня.
Ад захавання памяць пра нашых продкаў залежыць наша будучыня. Вельмі добра, што такая пачэсная традыцыя трывае ў вёсках Падзявы і Латышкі. Хочацца каб яна не толькі не знікла, але і зарадзілася ў іншых месцах нашай парафіі.
Ад імя святароў, хацелася б выказаць словы ўдзячнасці тым, хто сабраўся на супольную малітву, падрыхтаваў месца для правядзення святой Імшы, даставіў святара, прадставіў інфармацыю і фотаздымкі для сайта. Хай Усемагутны Бог бласлаўляе ўсіх на добрыя справы.
Фота Аксаны Падзява.
