Свята Узвышэння Крыжа. Уздымі вочы і глядзі

Парафіяльныя аб'явы Літургічны каляндар Катэхеза Кантакты Відэаматэрыялы

Свята Узвышэння Крыжа. Уздымі вочы і глядзі

Ёсць дзень у годзе, які нагадвае нам пра крыж, а дакладней – пра Таго, хто аддаў на ім жыццё. Усё гэта Ён учыніў за людскія грахі з бязмежнай любові, каб кожны чалавек мог мець вечнае жыццё. Свята Узвышэння Святога Крыжа адзначаецца ў Касцёле 14 верасня.

Езус Хрыстус прызнаўся на крыжы ў сваёй любові. Зрабіў гэта не словам, а змучаным целам, не вуснай дэкларацыяй, а крывёю, што цячэ з ран. Для сапраўднай любові шмат слоў не патрэбна, а патрэбны дзеянні, якія яе пацвярджаюць. Бог мог збавіць нас адным словам, але Ён выбраў іншы шлях, паказаў, як моцна нас любіць – Езус Хрыстус з любові да кожнага чалавека прыйшоў і аддаў сваё жыццё. Збаўца кажа: “Калі хто хоча ісці за Мною, няхай штодня бярэ крыж свой і ідзе за Мною” (параўн. Лк 9, 23).

Узвышэнне Святога Крыжа можа быць для нас добрай нагодай, каб зноў узяць той крыж на свае плечы. Добрай нагодай, каб сцерці з яго пыл. Магчыма, трэба зноў узняць вочы ў неба. Можа, варта зразумець, што ў іншым знаку збаўлення няма, можа, варта ўпасці на калені перад крыжам і прасіць у Бога сілы данесці ўласны крыж да канца... І ў першую чаргу, падзякаваць Усемагутнаму за Яго вялікую любоў і прасіць ласкі любіць укрыжаванага Хрыста больш, чым кагосьці або штосьці ў гэтым свеце.

Сёння мы вельмі часта падобныя да выбранага народа ў пустыні: змеі кусаюць нас з усіх бакоў, іх атрута дасягае нашага сэрца, замыкае нас ад голасу Бога, забівае нашу духоўнасць, адбівае ахвоту посціць, маліцца, дапамагаць іншаму чалавеку, весці рэлігійнае жыццё.

У свята Узвышэння Крыжа мы ўглядаемся ва Укрыжаванага, які стаў паслухмяным Богу Айцу да канца. Езус Хрыстус паказвае, што Яго Крыж з’яўляецца самым святым знакам, які абагульняе сутнасць хрысціянства. Крыж – гэта не толькі асноўны жэст малітвы, але і самае простае вызнанне веры.
Аляксандр Салжаніцын у адной са сваіх кніг пісаў, што ў сталінскія часы ў людзях памірала духоўнае жыццё, бо яны больш верылі Сталіну і партыі, чым Богу, які “крычаў у іх сумленнях”. Але яны не маглі ўзняць вочы ўверх, як выбраны народ, і паглядзець на змея, не маглі зірнуць на крыж, таму што Сталін знішчыў усё, што магло нагадваць людзям пра Бога.

І ці не тое ж самае адбываецца сёння: мы таксама пачынаем больш верыць таму, што чуем па тэлебачанні, па радыё, больш схільныя верыць прачытанаму ў газеце ці ў інтэрнэце і г. д. А не хочам чуць Бога, які крычыць у нашым сумленні.

Мы яшчэ маем магчымасць узняць вочы і паглядзець на крыж, паглядзець на любоў ва ўчынках, а не на словах. Дык давайце не змарнуем гэты шанс!

Святы Аўгусцін казаў: “Хто не бачыць мэты свайго шляху, няхай ніколі не аддаляецца ад крыжа, і крыж сам правядзе яго”. Таму, калі будзеш сядзець дома і плакаць над сваім лёсам, калі згубіш надзею, калі твой крыж будзе здавацца занадта цяжкім, уздымі вочы і паглядзі на ўкрыжаванага Езуса Хрыста Адкупіцеля – Ён дасць табе сілы, Ён дапаможа табе, Ён цябе збавіць.

Grodnensis.by

Раім пачытаць

Свята Узвышэння Святога Крыжа